Op 15 april 2025 is mijn geliefde vader Rob overleden. De afscheidswoorden die ik voor hem schreef heb ik in de beslotenheid van het allerlaatste moment bij de uitvaart voor hem uitgesproken. Wanneer je het fijn vindt ze te lezen, deel ik ze graag langs deze weg met je. Ik wil alle mensen die er waren vanuit de grond van mijn hart bedanken. Door jullie woorden, nabijheid, omhelzingen, bloemen, het ophalen van fijne herinneringen of door simpelweg aanwezig te zijn was het afscheid voor mij prachtig, warm, licht en persoonlijk. Door jullie fijne verbinding met Rob, alle zorgvuldige voorbereidingen van Zoë en Marianne, door Dick aan mijn zijde, de prachtige locatie en iedereen die deze dag heeft mogelijk gemaakt, heb ik op heel waardevolle wijze afscheid kunnen nemen. Zeker ook door Robs krachtige aanwezigheid en alle liefdevolle goddelijk geestelijke steun en licht. 

Aan ieder van jullie en zeker ook aan mijn lieve dierbaren die me op dit moment op heel eigen en waardevolle wijze tot steun zijn: heel hartelijk dank! ♥♥♥

Je leeft

Lieve Rob,

Je leeft in mijn hart,

in mijn gedachten.

In je aanwezigheid

die ik dagenlang

als godsgeschenk

mocht ervaren

sinds onze laatste ontmoeting

als vader en dochter.

Eerste,

of hernieuwde,

momenten van Jij en Ik.

Veelomvattende individualiteit,

zo anders

en zoveel meer dan 'alleen Rob'.

Prachtig mens,

stralende aanwezigheid,

ik ben nieuwsgierig naar je.

Ik kijk ernaar uit je te leren kennen,

je mooie wezen.

Dit leven

of straks,

wanneer ik je wakkerder kan ontmoeten.

Hier op aarde leef je in mijn ogen,

de stevige basis die je me hebt gegeven,

de zaden en kiemen voor mijn groei.

In de vogels die ik hoor,

die ik door jou bij naam ken,

in de zang van mij onbekende soorten.

In de reiger op onze schutting,

direct naast waar ik lag te slapen,

je humoristische groet.

In de schoonheid van de natuur

en mijn liefde ervoor.

In de wuivende grassen,

de namen van de planten, bloemen en dieren.

Je leeft in mijn respect en dankbaarheid

voor je positiviteit 

en gemak van leven,

zelfs in de lange laatste jaren.

In mijn voornemen

hierin te worden 

zoals jij.

In mijn fietstocht langs het Vogelmeer,

waar je graag nog met me was geweest.

In de wind in mijn gezicht

wanneer ik op mijn mountainbike

de heuvel af suis.

In genieten van eten en drinken,

de geur van sigaar en pijp.

Je leeft in je gulle gaven

waar je ons nog steeds mee zegent.

In alle mensen die je als arts hebt geholpen,

de collega's waar je mee werkte en bestuurde.

In de vrienden met wie je toneel speelde,

studeerde, hebt gesport, gelachen en gedeeld.

Met wie je op reis en avontuur ging

en waarmee je van het leven genoot.

In je buren en de verzorgenden 

die jou een plek in hun hart gaven.

Je leeft in je familie en 

voor altijd in ons gezin.

In ons allen,

In ieder van wie je hield,

In ieder van wie je houdt.

Je leeft in de sterren aan de hemel,

die je me leerde kennen.

In mijn talent om een tent op te zetten,

de weg te vinden,

en wanneer ik in het wild durf te plassen.

Je leeft in Axel F,

wanneer ik Boney M. hoor

en ons weer zie dansen.

Ik voel je in mijn botten.

En ik mis je.

Ik mis je.

Dank je wel dat jij mijn vader wilde zijn.

Laten we geregeld samen zijn.

En samen verder leven.

Ik hou van je.